ENTREGA II: J. D. Salinger e Tobias Wolff:
- Contos escollidos: “El hombre que ríe” e “Dos chicos y una chica”, respectivamente.
Esta Entrega II quere ser a “continuación” da dos relatos de Tomine, pois buscamos unha
comparación, un contraste.
“¿Ten algún consello para os novos cineastas?”, preguntábanlle ao director de cine Robert
Bresson no documental “El camino a Bresson” (1984), e éste respondía “Rematarei cunha bela frase de Stendhal: Son as outras artes as que me ensinaron a escribir”.
É un tópico entre certos aficcionados aos cómics crer que para coñecer certo autor de cómics (p. ex., Tomine) hai que ter en conta a influencia doutros autores de cómics nel (nese caso, Schulz, Crumb, Clowes...), pero achegándonos a idea de Bresson aquí pensamos máis ben que un autor de cómics, de literatura, de films, etc., recibe as súas influencias de aquí e alá, e impórtalle ben pouco as clasificacións en xéneros ou medios, e así sucede cun Tomine que probablemente está tan influído por escritores como Carver, Salinger, Chéjov, Joyce ou Hemingway, como por debuxantes como os citados. A forma de contar de Tomine xa estaba presente neses escritores moito antes, e Tomine pode ser tamén entendido dentro desa outra tradición. O aficcionado aos cómics que só le cómics en realidade nin é tan amante dos cómics como pretende, nin é demasiado interesante: non coñecemos ningún autor de cómics realmente interesante que non sinta atracción pola literatura ou por certo tipo de cine que non sexa o comercial.
Cos relatos agora escollidos pretendemos:
a) que sexas tan amable de ter en conta as teses de Piglia (ver a entrada do blog dedicada a el, por favor);
b) que busques relacións, parecidos, diferencias, etc., coas historias de Tomine.
Por todo isto cremos necesario visitar este blog do club de vez en cando e incluso deixar
comentarios nel (anónimos, se queres), e contestar aos outros comentarios escritos polos demais. Así o blog e o club crece...
PS I: En breve, no que queda deste mes de decembro, incluiremos aquí un par de entradas con información complementaria -mais non excesiva, que non cunda o pánico- sobre Salinger e o seu conto, e obias Wolff e o seu.
PS II: Hai certos membros deste club que xa leron ambos contos no club dedicado fai anos a "Relatos norteamericanos", polo que propoñemos outros dous relatos alternativos nunha próxima entrada.
- Contos escollidos: “El hombre que ríe” e “Dos chicos y una chica”, respectivamente.
Esta Entrega II quere ser a “continuación” da dos relatos de Tomine, pois buscamos unha
comparación, un contraste.
“¿Ten algún consello para os novos cineastas?”, preguntábanlle ao director de cine Robert
Bresson no documental “El camino a Bresson” (1984), e éste respondía “Rematarei cunha bela frase de Stendhal: Son as outras artes as que me ensinaron a escribir”.
É un tópico entre certos aficcionados aos cómics crer que para coñecer certo autor de cómics (p. ex., Tomine) hai que ter en conta a influencia doutros autores de cómics nel (nese caso, Schulz, Crumb, Clowes...), pero achegándonos a idea de Bresson aquí pensamos máis ben que un autor de cómics, de literatura, de films, etc., recibe as súas influencias de aquí e alá, e impórtalle ben pouco as clasificacións en xéneros ou medios, e así sucede cun Tomine que probablemente está tan influído por escritores como Carver, Salinger, Chéjov, Joyce ou Hemingway, como por debuxantes como os citados. A forma de contar de Tomine xa estaba presente neses escritores moito antes, e Tomine pode ser tamén entendido dentro desa outra tradición. O aficcionado aos cómics que só le cómics en realidade nin é tan amante dos cómics como pretende, nin é demasiado interesante: non coñecemos ningún autor de cómics realmente interesante que non sinta atracción pola literatura ou por certo tipo de cine que non sexa o comercial.
Cos relatos agora escollidos pretendemos:
a) que sexas tan amable de ter en conta as teses de Piglia (ver a entrada do blog dedicada a el, por favor);
b) que busques relacións, parecidos, diferencias, etc., coas historias de Tomine.
Por todo isto cremos necesario visitar este blog do club de vez en cando e incluso deixar
comentarios nel (anónimos, se queres), e contestar aos outros comentarios escritos polos demais. Así o blog e o club crece...
PS I: En breve, no que queda deste mes de decembro, incluiremos aquí un par de entradas con información complementaria -mais non excesiva, que non cunda o pánico- sobre Salinger e o seu conto, e obias Wolff e o seu.
PS II: Hai certos membros deste club que xa leron ambos contos no club dedicado fai anos a "Relatos norteamericanos", polo que propoñemos outros dous relatos alternativos nunha próxima entrada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario