Hoxe tivemos a nosa reunión II para falar dos contos escollidos de Salinger, Wolff e Carver, se ben deste último nada dixemos, en relación con Piglia e Tomine. Estivemos seis persoas. Primeiro abordamos "El hombre que ríe", do cal había un acordo sobre a súa dificultade e o seu escuro sentido. Para alguén iso era un inconveniente e unha razón para preferir o de Wolff; para outros, non. Saíu naturalmente unha referencia, se ben breve, á famosa novela de Salinger "El guardián entre el centeno/O vixía no centeo", mais parece que a C. non lle gustara no seu momento ese libro. Tamén falamos de por que ese extraño título, e por que o chico tense que relacionar co personaxe de fantasía na mente do lector. Victor Hugo e a súa novela da que falamos en entradas anteriores e os contos que Salinger contaba aos seus fillos é a primeira resposta (por certo, ás veces me pregunto se este conto de "El hombre..." terá que ver coa separación de Salinger e a nai dos fillos de ambos, contada a eses dous nenos oral e escuramente a través dun conto moi parecido a éste...); a segunda hai que preguntársela a Piglia, e ás máscaras do conto de Salinger. Falamos tamén da hipótese de Kar sobre o posible aborto, que non parece probable aos presentes, e da escuridade dos motivos reais da ruptura.
Aparentemente o conto de Wolff ("Dos chicos y una chica") gustou máis en xeral. Falamos do final aberto, de se queda ou non con Gilbert (houbo disparidade de criterios), ou de se ela estaba realmente namorada de Gilbert (C. dicía que non). Tamén dese extraño final co valo e as pinturas branca e vermella, que deu que falar na reunión... O carácter dos tres personaxes e as reflexións e motivos de Gilbert levaron tamén certo tempo.
De Piglia falamos, pero sen nomealo (é tabú); de Tomine si falamos utilizando o seu nome: houbo un acordo xeral do parecido da forma de narrar de Salinger ou Wolff e a de Tomine: finais abertos, dobre historia pigliana, ambigüidade calculada, etc. Tamén as imaxes, engadiríamos agora: as imaxes no cómic de Tomine claro que as hai (imaxes-forza, queremos dicir: a man no chan, o cazo coa auga fervendo, etc.), pero nas historias destes dous escritores ou na de Carver, de quen non se falou porque non había persoas que tiveran que lelo, tamén: a máscara, os cocheciños de nenos...; a pintura, o valo, o coche, a mesa de La Luna...; as tres copas e as tres rosas, o corcho... As imaxes brilan coa súa presencia nos relatos de Tomine, Salinger, Wolff ou Carver (por certo, Piglia tamén escribe contos, e novelas).
Pronto, a Entrega III.
No hay comentarios:
Publicar un comentario