Hugo Pratt e John Ford ("The Informer", 1935)

Se ben se di moitas veces que graficamente Hugo Pratt é moi dependente do debuxante estadounidense de cómics da época clásica Milton Caniff (e é así en certo sentido, mais sobre isto hai que matizar moito, porque a forma de concibir as viñetas, páxinas, etc., é ben distinta), poucas veces se di o que o propio Pratt recoñece abertamente: a influencia da forma de narrar e presentar imaxes (se as dúas cousas non son o mesmo nun cómic) dun dos autores máis importantes do s. XX, o cineasta John Ford, e en concreto neste cómic da súa película "The Informer" ("O delator"), de 1935 (se en YouTube di 1922 é porque a historia que Ford conta transcorre nese ano, en Dublín).

Se miramos eses planos de Ford das rúas de Dublín de noite, o carteliño (persecutor el), as paredes, as sombras, os faroliños, os cigarrillos prendidos co lume dos mistos, a indubidable influencia da estética do cine expresionista (ver aquí e baixar ao epígrafe "Aspectos estéticos") desta película xa dos tempos do sonoro pero aínda moi dependente da linguaxe do cine mudo (lembra que o sonoro comeza en 1927, oitos anos antes), se miramos ese planos , dicíamos, notaremos a súa influencia nas páxinas iniciais do cómic de Corto Maltese, ata a aparición da tumba. O propio Pratt recoñece isto. Outras viñetas talvez dependan da outra peli de Ford en Irlanda, "The Quiet Man" ("O home tranquilo"), pero deixemos iso agora... O certo é que se imos ás últimas páxinas atopamos outra coincidencia con Ford, aínda que non cremos que sacada del: a representación do movemento mediante a presencia do vento (follas voando), pelo dos personaxes levantándose, etc. E moi de ambos. Outras coincidencias entre ambos son o demorarse nas miradas dos personaxes, o gusto polos uniformes militares e o ambiente militar e pola representación do deserto, o mimo co que tratan aos personaxes secundarios (iso si probablemente Pratt tómao de Ford), que os dous son auténticos contadores de historias no sentido forte da expresión e que ambos contan historias a partires da vida realmente experimentada e das persoas que realemente coñeceron e trataron que pasan aos seus relatos que por iso están cheos de vida (compárese esto coa tendencia de tantos outros "autores" a xerar as súas historias non a partir da vida senón doutras películas, doutros cómics ou de series da televisión), etc. Ese aire fordiano un non pode evitar respiarlo en moitos relatos prattianos, incluso cando só é o guionista ("Verano indio", p. ex.).

Engadimos aquí o enlace para ver en YouTube o comezo do filme "The Informer" (O delator")decentemente (non se che ocurra velo traducido ao castelán: toda a banda sonora se perde, e a banda sonora son todos os sons da película, non só as voces e a música). Pincha aquí: http://youtu.be/F6wrsUmPsR0